Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
Wirus ZIKA
Wirus ZIKA
WIRUS ZIKA
Wirus Zika zaliczany jest do rodziny Flaviviridae, rodzaju Flavivirus w skład którego wchodzi około 65 różnych, spokrewnionych ze sobą genetycznie i antygenowo wirusów,
Wektorem, w którym namnaża się wirus Zika, są stawonogi, komary rodzaju Aedes . Są one również wektorami dla innych wirusów np.: wirusa żółtej gorączki, wirusa Dengue, wirusa Chikungunya, wirusa Zachodniego Nilu i wielu innych. Ze stawonogów zakażenie jest przenoszone na kręgowce.
Komar Aedes aegypti występujący w regionach tropikalnych i subtropikalnych jest wektorem dla wirusów żółtej gorączki, Dengue, Chikungunya, i innych. W Europie komar ten występuje przede wszystkim na wybrzeżu Morza Czarnego.
Drugi z komarów, Aedes albopictus, nazywany komarem azjatyckim lub tygrysim, jest wektorem dla około 20 arbowirusów, w tym dla wirusa żółtej gorączki, wirusa Dengue, wirusa Chikungunya, wirusa Zachodniego Nilu, wirusa japońskiego zapalenie mózgu typu B, wirusów wschodniego, zachodniego i wenezuelskiego końskiego zapalenia mózgu. Komar ten jest dosyć odporny na niskie temperatury – w Japonii jego obecność stwierdzano na obszarach gdzie izoterma wynosiła +12°C.
W XX wieku ekspansję tego komara zaobserwowano na całym świecie, a w latach 70-tych również w Europie, na wybrzeżu Morza Śródziemnego.
Tereny w Europie, na których wykryto obecność komarów Aedes aegypti i Aedes albopictus można znaleźć na stronach ECDC:
http://ecdc.europa.eu/en/healthtopics/vectors/vector-maps/Pages/VBORNET_maps.aspx.
2. Historia ekspansji zakażeń wirusem Zika:
wykryty na terenie Ugandy w 1947r.;
do 2006r. obecny na terenach tropikalnych Afryki i Południowo-Wschodniej Azji;
w 2007r. epidemia na wyspie Yap, potem ekspansja na inne wyspy Pacyfiku;
w 2015r. – wirus dotarł do Ameryki Południowej;
3. Charakterystyka zakażeń wirusem Zika:
Okres inkubacji choroby 3-12 dni od ukąszenia komara;
60-80% zakażeń ma charakter bezobjawowy;
W przypadku wystąpienia objawów najczęściej są nimi: gorączka, wysypka grudkowa, bóle stawów/mięśni, bóle głowy, zapalenia spojówek. Objawy te trwają zazwyczaj około 2-7 dni;
Nie ma swoistego leczenia ani nie istnieje szczepionka;
Najlepszą ochroną jest zapobieganie ukąszeniom przez komary;
Zakażenia płodu – jeśli do zakażenia wirusem Zika dojdzie w czasie ciąży, może zostać ono przekazane dziecku. Najnowsze dane potwierdzają możliwość zakażenia płodu przez wirusa Zika (wykryto materiał genetyczny wirusa w wodach płodowych). W wyniku zakażenia płodu może dojść do zmian, które objawiają się małogłowiem u noworodków. W Brazylii odnotowano ponad 4000 przypadków urodzeń z małogłowiem, co stanowi 10-krotny wzrost w porównaniu do lat poprzednich, kiedy nie obserwowano na tym terenie zakażeń wirusem Zika;
Podejrzewany jest również związek między zakażeniem wirusem Zika a syndromem Guillain-Barré;
Po zakażenia dochodzi w wyniku ukąszenia przez zakażonego komara;
Potwierdzono także możliwość zakażenia drogą krwi (transfuzja krwi) oraz poprzez kontakty seksualne (wirus utrzymuje się w nasieniu nawet przez 3 tygodnie);
W polskim w systemie krwiodawstwa ze względów bezpieczeństwa przeprowadzany jest wywiad z dawcą krwi przed każdym pobraniem i dawca powracający z dalekiej podróży jest proszony o zgłoszenie się w późniejszym terminie.
4. Diagnostyka zakażeń wirusem Zika:
Metody detekcji molekularnej materiału genetycznego wirusa
Krew – materiał genetyczny wirusa można wykryć tylko w pierwszych dniach po zakażeniu, maksimum do 7 dnia. Oznacza to, że w przypadku długiego okresu inkubacji (np. 12 dni), nawet w pierwszym dniu wystąpienia objawów choroby badanie krwi metodami biologii molekularnej może nie potwierdzić zakażenia;
Mocz, nasienie – wirus utrzymuje się dłużej, według obecnych danych nawet 3 tygodnie i w tym czasie możliwe jest jego wykrywanie metodami biologii molekularnej.
OBECNIE W NIZP-PZH TRWAJĄ PRACE NAD WPROWADZENIEM TESTU RT-PCR UKIERUNKOWANEGO NA WYKRYWANIE ZAKAŻEŃ WIRUSEM ZIKA.
Badania serologiczne:
Krew pobrana nie wcześniej niż 7-10 dni od zakażenia;
Oznaczane są przeciwciała w 2 klasach: IgM oraz IgG
Wyniki badań serologicznych czasami są trudne do interpretacji, ponieważ występują reakcje krzyżowe w obrębie flawiwirusów (w Polsce jest to bardzo ważny problem z uwagi na endemiczne występowanie wirusa kleszczowego zapalenia mózgu).
Najbardziej gatunkowo swoiste wyniki otrzymuje się gdy wykrywane są przeciwciała skierowane przeciwko białku NS1;.